Hoewel het vandaag volledig normaal is om elke week een vrouwenblad te krijgen (en waarom maar een? ) dat u uitstekend feministisch advies geeft (“Zet uw mannen aan de afwas dames! “), heeft het een tijd geduurd voor deze literatuur is ontstaan.
De ontwikkeling van de vrouwenbladen start in het tweede deel van de 17e eeuw. In deze tijd publiceert Jean Loret “la Muse Historique”, dat furore maakte van 1650 tot 1665. Jean Donneau de Visé neemt de fakkel van de vrouwenbladen over met “Mercure Galant”, gepubliceerd tussen 1672 en 1710.
In de 18e eeuw, vooruitstrevender voor de vrouw, verschijnen er nieuwe titels zoals “Journal des Dames” of “Les Annales de l’éducation et du sexe”. Vanaf de Franse Revolutie zagen heel wat kleine tijdschriften bestemd voor de vrouw het levenslicht.
In de 19e eeuw ontstaat er een kloof tussen de tijdschriften met het traditionele beeld van de vrouw aan de haard en dezen die, integendeel, een strijdende feministische inslag hadden. Of het nu ging om Franse of Engelse tijdschriften. Deze tweespalt is overal vast te stellen.
Het Tweede Franse Keizerrijk vormt een zwarte periode voor de vrouwenbladen. In deze periode worden ze immers puur en simpel volledig gecensureerd. Anderzijds verschijnen er kort na de afzetting van Napoleon III nieuwe titels, waaronder “la Fonde” in 1905, dat op een bepaald moment wordt gedrukt op 200 000 exemplaren!
De grote Franse magazines, die we vandaag kennen, zijn ontstaan na deze periode. “Marie-Claire” ziet het licht in 1937 en “Elle” in 1945. Of het nu tijdelijke of langlopende titels zijn, vrouwenbladen spreken de dames aan!
Doorheen de eeuwen blijven uiteindelijk redelijk veel onderwerpen vandaag in de actualiteit: de mode, decoratie of goede schoonheidsadviezen of opvoeding van de kinderen. Uiteraard is de manier waarop deze onderwerpen worden behandeld met de tijd sterk geëvolueerd!
