Japan is een absoluut fascinerend land, dat tegelijkertijd geworteld is in traditie en toch de meest technologische moderniteit is binnengetreden. Westerlingen zijn al lang geïnteresseerd in deze bijzondere cultuur die vooral zeer verschillend is van hun cultuur. Ik heb ervoor gekozen om u zeven oude foto’s te tonen die voor mij klassiekers van de traditionele Japanse cultuur voorstellen.
De geisha
De geisha is een vrouw die haar leven wijdt aan de traditionele kunst. Ze beoefent de kunst van het kleden in kimono, klassieke muziek, dans, sociale relaties en conversatie, en spelletjes… Het woord “geisha” betekent trouwens “persoon van de kunsten”. In de wijk Gion in Kyoto zijn de meeste geisha’s te vinden. Hoewel ze deel uitmaken van mannelijke fantasieën, houden zij zich niet noodzakelijk bezig met prostitutie, maar dit komt nog vrij veel voor. De geisha met haar zijden kimono en traditionele Japanse knot moet altijd onberispelijk opgemaakt zijn. De eerste geisha’s begonnen in de 18e eeuw te verschijnen en ze waren veel talrijker in de 19e eeuw en in het begin van de 20e eeuw dan nu.
Om geisha te worden, moet de maiko (leerling-geisha) een peettante vinden en een opleiding volgen. Hoewel meisjes in het verleden op zeer jonge leeftijd werden meegenomen en hun maagdelijkheid werd verkocht aan de hoogste bieder, is dit niet langer het geval. Tegenwoordig worden vrouwen nog geisha, maar dit gebeurt vrijwillig.
De samoerai
Het bestaan van samoerai is een zeer oud Japans gebruik dat teruggaat tot de 10e eeuw. De term betekent “dienen” en verwijst naar Japanse krijgers. Gedurende de hele middeleeuwen waren er samoerai en dit tot in de eerste helft van de 19e eeuw. Na de Meiji-restauratie in 1867 verliest deze traditie geleidelijk haar voordelen en faam. Tegenwoordig maken de samoerai deel uit van de oude geschiedenis. De toekomstige krijger werd al op jonge leeftijd bij zijn moeder weggehaald en kreeg wapentraining. Zodra deze training was afgerond, stelde de samoerai zich in dienst van een lokale heer die hij tot de dood verdedigde.
De yakuza
De yakuza maakt deel uit van een Japanse organisatie van georganiseerde misdaad. Er zouden in Japan vier belangrijke organisaties zijn. De naam betekent “verliezers”, “nietsnutten”. De bendeleden komen meestal uit kansarme milieus en zijn niet
noodzakelijk Japans. De yakuza deden in de 17e eeuw hun intrede om mensen te beschermen. Gaandeweg hebben ze bendes van georganiseerde misdaad gevormd en momenteel hebben ze het imago van gewelddadige criminelen. Sinds 1992 probeert de Japanse regering deze groepen op te rollen. Na een eerste reeks wetten was de bevolking van de yakuza sterk gedaald. In 2010 werden andere wetten uitgevaardigd die het inhuren van yakuza door burgers verbieden.
Een tatoeage is een van de meest voorkomende onderscheidende kenmerken bij de yakuza. Elke familie heeft haar eigen tatoeage en deze wordt op de ouderwetse manier gezet, met de bijbehorende pijn.
De jonk
De jonk is een traditionele Aziatische boot waarvan de eerste tekeningen dateren uit de 16e eeuw. De tuigage bestaat uit een of meer volledig belatte zeilen met latten in bamboe die aan de mast worden bevestigd. Aangezien Japan bestaat uit eilanden, was de jonk in het verleden een bijzonder belangrijk vervoermiddel.
De palankijn
De palankijn is een ander traditioneel Aziatisch vervoermiddel dat overeenkomt met de draagstoel die wij
in het Westen hebben gekend. Afhankelijk van het belang van de persoon die het bezit in de samenleving, zal deze meer of minder zwaar zijn en door mensen of dieren worden gedragen. In Japan wordt deze “norimono” of “kago” genoemd, naargelang het belang ervan. Op de foto aan het begin van het artikel is een “kago” afgebeeld.
De Japanse bruiloft
De Japanse bruiloft gaat, zoals alle bruiloften, gepaard met zijn eigen gebruiken. Na een verlovingsceremonie
waarbij het koppel 9 opgelegde geschenken ontvangt, vindt de traditionele ceremonie plaats. Op de dag van de bruiloft draagt de bruid een witte kimono, verfraaid met accessoires die deze een vleugje kleur geven. Haar haren draagt ze in een grote knot met het traditionele kapje, de watoboshi. De bruidegom draagt een donker kostuum met een pofbroek. De andere genodigden dragen een kimono. In de shintotraditie ontvangt het koppel tijdens de bruiloft een beker waar ze voor moeten buigen en elk drie slokken sake moeten drinken om hun band te versterken en de goden te danken. Daarna wisselen ze de ringen uit en krijgen ze een twijg die hun liefde bezegelt.
Tijdens het feest na de ceremonie wisselt de bruid de witte kimono in voor een kleurrijke kimono. Zij en haar man ontvangen van de gasten geld als een geschenk voor hen twee, altijd een oneven bedrag zodat de som niet kan worden gedeeld… Het uiteengezette ritueel van de traditionele Japanse bruiloft is shintoïstisch.
De religie shinto
De religie shinto is de oudste religie van Japan. Ze is gebaseerd op verschillende polytheïstische geloven en in het bijzonder dat van de kami, geesten die op verschillende plaatsen te vinden zijn. Tegenwoordig zijn er nog 90 miljoen Japanners die
dit geloof praktiseren. De shintopriesters waren tussen 1872 en 1945 overheidswerknemers. In die tijd was de keizer van Japan ook religieuze leider. Na de Japanse nederlaag tijdens de Tweede Wereldoorlog had het shintoïsme een klap gekregen. Hoewel de helft van de Japanse bevolking nog steeds religies aanhangt die van dit geloof zijn afgeleid, is het niet ongewoon dat zij ook boeddhistische of christelijke rituelen uitvoeren.
We hopen dat u hebt genoten van deze kleine fotoreis naar het traditionele Japan en neem zeker eens een kijkje bij andere oude foto’s van Japan op Delcampe.
