Ontdek deze vergeten beroepen aan de hand van prentbriefkaarten!

Dus laten we een nostalgische pauze inlassen om drie verdwenen ambachten te ontdekken.

De berentemmers

Een beroep waar al werd gepraat tijdens de Middeleeuwen. De berentemmer had zijn beste jaren in de 19e eeuw. Het concept bestond uit het presenteren van een beer op het dorpsplein. De berentemmer maakt deel uit van de zogenaamde reizende artiesten.
De berentemmer vindt zijn oorsprong in de bergen. Toen een volwassen beer werd gedood, was het niet ongewoon dat mensen dol werden op de welpen en een sterke relatie met hen ontwikkelden. Op deze manier ontstond het beroep van berentemmer. Er was zelfs een school voor berenopleiders in Ariege. De reputatie was zo groot dat sommige berentemmers naar Amerika werden migreerden. We vonden ze niet enkel terug in Frankrijk, maar ook in Italië, Duitsland en in de Balkanlanden, tot grote vreugde van de dorpelingen die verbaasd waren over de wilde dieren die zowel angstaanjagend als goed getraind waren.

De stadsomroeper

De functie van stadsomproeper is erg oud en is de voorloper van moderne media. Het beroep dateert in feite uit de Romeinse oudheid. De taak bestond eruit om naar de stadspleinen te gaan om informatie mondeling aan te kondigen. Vaak werd de mededeling ingeleid door een paar drumslagen.
De functie van stadsomroeper werd vaak ingevuld door de gendarme als hij kon lezen en werd vergemakkelijkt door de komst van de fiets. Tot in de jaren ’50 van de vorige eeuw werden in sommige dorpen de stadsomroepers ingezet om informatie van plaats tot plaats te verspreiden!

De oesterkweker

Sinds de Romeinse oudheid behoren oesters tot de zeer gewaardeerde gerechten. Omdat deze oesters uit Gallië kwamen, was het noodzakelijk dat ze vers in Rome konden worden opgeslagen in tanks die met zeewater werden gevuld. Al in de eerste eeuw voor Christus lanceerde de Romein Sergius Orata de eerste oesterkwekerij om de aanvoer te vergemakkelijken. Deze praktijk werd echter in de 5e eeuw gestopt toen de Barbaren het Romeinse Rijk binnenvielen.

In Frankrijk werd lang gedacht dat oesterbanken onuitputtelijk zouden zijn. Pas in het midden van de 19e eeuw werden nieuwe oesterbanken aangelegd om ze buiten het bereik van roofdieren te houden. De arbeiders in deze oesterbedden zijn vaak vrouwen, de beroemde oesterkwekers die brede schoenen dragen om de druk van hun gewicht te verminderen. Het beroep werd in de jaren ’80 opgegeven omdat de oesterkweek niet meer op de grond plaatsvindt.

Ontdek ook ons aanbod oude ansichtkaarten in verband met deze vergeten beroepen!